Forum o wszystkim i o wszystkich

aaa4

OZDZIAL 2

Z zadowoleniem oderwal wreszcie wzrok od ciemnych ulic i zobaczyl swiatlo, padajace z jego okien. Isaber, z wlasciwa mieszkancom Krasrioy radoscia zycia, zawiesil w nich czerwone zaslony, ktore kupil za kilka groszy jako resztki z fabryki. Przeswiecal przez nie rozowo blask swiecy i Itale troche poweselal. Przynajmniej tu nie jest sam! Isaber to dobry czlowiek o szczerym sercu, pamietajacy nawet o czerwonych zaslonach. Wszedl po nie oswietlonych schodach i skrecil na drugim podescie. Gdzies na wyzszym pietrze bez przerwy plakalo dziecko. Kiedy probowal wlozyc klucz do zamka, wydawalo mu sie, ze uslyszal, jak Isaber zawolal "Chodz!" albo "Nie wchodz!" Kiedy zawahal sie, ktos nagle otworzyl drzwi od srodka. Zobaczyl Isabera stojacego obok stolu i jeszcze dwoch mezczyzn, z ktorych jeden stal przy drzwiach o stope od niego. W pierwszym odruchu cofnal sie i odwrocil. W polowie schodow stal za nim jakis mezczyzna. Zaniepokoil go nieruchomy wyraz twarzy Isabera, wiec zapytal:-Co sie stalo, Agostinie?

-Pan Sorde? - zapytal mezczyzna przytrzymujacy drzwi.

-Kim pan jest?

-Prosze wejsc.

Itale wszedl do pokoju majac za plecami mezczyzne ze schodow. Ten, ktory otworzyl drzwi, teraz ostroznie je zamknal, starajac sie nie zrobic halasu. Itale pomyslal, ze tak zachowuje sie kamerdyner.

-Jest pan Itale Sorde, zatrudniony przez czasopismo "Novesma Verba" z Krasnoy, tak?

-Tak. - Isaber patrzyl teraz w dol z nadal oszolomiona mina. Pozostali mezczyzni stali z kamiennymi twarzami, niczym slupy.

-Zechca panowie usiasc? - powiedzial Itale wyraznym, chrapliwym glosem. Zaden z nich sie nie ruszyl. Zaden z nich nie patrzyl mu w twarz. - Stojcie, jesli chcecie - powiedzial i usiadl na swoim zwyklym miejscu przy stole.

-Czy pan jest autorem tych artykulow, panie Sorde?